एखाद्या प्रवाशाला प्रिय परमेश्वराच्या निवासाचा, त्याच्याकडे जाण्याचा मार्ग विचारतो पण त्यावर एक पाऊलही टाकत नाही. त्या मार्गावर स्वतःला उतरवल्याशिवाय, नुसत्या उपहासाने प्रिय परमेश्वराच्या निवासस्थानापर्यंत कसे पोहोचता येईल?
कोणी डॉक्टर खऱ्या गुरूंना, अहंकाराचा रोग बरा करण्याचे औषध विचारतो, परंतु समर्पित शिस्तीने आणि सावधगिरीने औषध घेत नाही. मग अहंकाराचा आजार कसा बरा होईल आणि आध्यात्मिक शांती कशी मिळेल.
एखादी व्यक्ती भगवान पतीच्या प्रिय आणि प्रियजनांकडून त्याला भेटण्याचा मार्ग विचारते, परंतु तिची सर्व कृती आणि कृत्ये दु:खी आणि त्यागलेल्या स्त्रियांप्रमाणे आहेत. मग अशा फसव्या अंतःकरणाच्या साधक पत्नीला नवऱ्याच्या लग्नाच्या शय्येला कसे बोलावता येईल?
त्याचप्रमाणे भगवंताचा अंत:करणात वास केल्याशिवाय, गुणगान गाणे, त्याचे प्रवचन ऐकणे आणि प्रिय परमेश्वरासाठी डोळे मिटल्याशिवाय व्यक्ती उच्च आध्यात्मिक अवस्थेपर्यंत पोहोचू शकत नाही. गुरूंच्या उपदेशांना हृदयात पुष्टी देणे आणि त्यांचा सराव करणे