कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 670


ਇਕ ਟਕ ਧ੍ਯਾਨ ਹੁਤੇ ਚੰਦ੍ਰਮੇ ਚਕੋਰ ਗਤਿ ਪਲ ਨ ਲਗਤ ਸ੍ਵਪਨੈ ਹੂੰ ਨ ਦਿਖਾਈਐ ।
इक टक ध्यान हुते चंद्रमे चकोर गति पल न लगत स्वपनै हूं न दिखाईऐ ।

मी माझ्या प्रिय परमेश्वराला डोळे मिचकावल्याशिवाय पहायचो जसा एक रौद्र शेड चंद्राकडे पाहतो. ब्रेक नसायचा. पण आता मला तो स्वप्नातही दिसत नाही.

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਚਨ ਧੁਨਿ ਸੁਨਤਿ ਹੀ ਬਿਦ੍ਯਮਾਨ ਤਾ ਮੁਖ ਸੰਦੇਸੋ ਪਥਕਨ ਪੈ ਨ ਪਾਈਐ ।
अंम्रित बचन धुनि सुनति ही बिद्यमान ता मुख संदेसो पथकन पै न पाईऐ ।

पूर्वी त्याच्या तोंडून माझ्या प्रियकराचे गोड शब्द ऐकायचे, पण आता या वाटेने ये-जा करूनही त्याचा संदेशही मला मिळत नाही.

ਸਿਹਜਾ ਸਮੈ ਨ ਉਰ ਅੰਤਰ ਸਮਾਤੋ ਹਾਰ ਅਨਿਕ ਪਹਾਰ ਓਟ ਭਏ ਕੈਸੇ ਜਾਈਐ ।
सिहजा समै न उर अंतर समातो हार अनिक पहार ओट भए कैसे जाईऐ ।

पूर्वी लग्नाच्या शय्येवरच्या भेटीच्या वेळी माझ्या गळ्यातल्या हाराचा ढवळाढवळही आमच्या दोघांना सहन होत नसे, पण आता आमच्यामध्ये अनेक डोंगर आकाराच्या प्रथा निर्माण झाल्या आहेत. मी त्यांना खाली कसे उठवू आणि माझ्या प्रिय प्रभूपर्यंत कसे पोहोचू?

ਸਹਜ ਸੰਜੋਗ ਭੋਗ ਰਸ ਪਰਤਾਪ ਹੁਤੇ ਬਿਰਹ ਬਿਯੋਗ ਸੋਗ ਰੋਗ ਬਿਲਲਾਈਐ ।੬੭੦।
सहज संजोग भोग रस परताप हुते बिरह बियोग सोग रोग बिललाईऐ ।६७०।

पूर्वी माझ्या आध्यात्मिक शांततेत, मला त्याच्या जवळ असण्याचा आनंद आणि आनंद होता, परंतु आता मी वियोगाच्या वेदनांनी रडत आहे. (६७०)