गुरूंचा आज्ञाधारक शीख परमेश्वराला सर्वत्र व्यापलेला पाहतो. त्याच्या उच्चार आणि अभिव्यक्तीद्वारे, तो इतरांनाही त्याची उपस्थिती दर्शवितो.
गुरूचा आज्ञाधारक दास त्याच्या अतिशय गोड बोलण्यातून पूर्ण भगवंताचा मधुर आवाज स्वतःच्या कानांनी ऐकतो. तो विनवणी करतो ज्यामध्ये अद्भुत गोडवा आहे.
गंध आणि चव यांच्या एकत्रित आकर्षणांनी मोहित झाला असला तरीही गुरु-जागरूक व्यक्ती नेहमी भगवान नामाच्या अमृताचा आस्वाद घेतो. परमेश्वरावरील त्याच्या प्रेमामुळे मिळालेला चमत्कारिक अमृत चंदनापेक्षा कितीतरी अधिक सुगंधी आहे.
गुरुभिमुख व्यक्ती खऱ्या गुरूंना सर्वव्यापी भगवंताचे रूप मानते. तो त्याला वारंवार नमस्कार आणि विनवणी करतो. (१५२)