ಗುರುವಿನ ಆಜ್ಞಾಧಾರಕ ಸಿಖ್ ಭಗವಂತ ಎಲ್ಲೆಡೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಮಾತುಗಳು ಮತ್ತು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಂದ, ಅವನು ತನ್ನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಇತರರಿಗೆ ತೋರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಗುರುವಿನ ಆಜ್ಞಾಧಾರಕ ಗುಲಾಮನು ತನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಮಧುರವಾದ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣ ದೇವರ ಮಧುರ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಕಿವಿಗಳಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅವರು ವಿಜ್ಞಾಪನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಅದ್ಭುತವಾದ ಮಾಧುರ್ಯವಿದೆ.
ಗುರು-ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತನ್ನ ವಾಸನೆ ಮತ್ತು ರುಚಿಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಸಂಯೋಜಿತ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಿಂದ ಆಕರ್ಷಿತನಾಗಿದ್ದರೂ ಸಹ ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಅಮೃತವನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾನೆ. ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಪಡೆದ ಅದ್ಭುತವಾದ ಅಮೃತವು ಶ್ರೀಗಂಧಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಮಳಯುಕ್ತವಾಗಿದೆ.
ಗುರು-ಆಧಾರಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾದ ಭಗವಂತನ ರೂಪವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅವನಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. (152)