ಕಬಿತ್ ಸವಾಯೆ ಭಾಯಿ ಗುರುದಾಸ್ ಜಿ

ಪುಟ - 575


ਪਾਇ ਲਾਗ ਲਾਗ ਦੂਤੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਤ ਹਤੀ ਮਾਨ ਮਤੀ ਹੋਇ ਕਾਹੈ ਮੁਖ ਨ ਲਗਾਵਤੀ ।
paae laag laag dootee benatee karat hatee maan matee hoe kaahai mukh na lagaavatee |

ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಗಂಡನ ಸಂದೇಶವನ್ನು ತರುತ್ತಿರುವ ಸೇವಕಿ ನನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ನನ್ನ ದುರಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਜਨੀ ਸਕਲ ਕਹਿ ਮਧੁਰ ਬਚਨ ਨਿਤ ਸੀਖ ਦੇਤਿ ਹੁਤੀ ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ਨਸਾਵਤੀ ।
sajanee sakal keh madhur bachan nit seekh det hutee prat utar nasaavatee |

ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು ನನಗೆ ಸಿಹಿ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಸಲಹೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು ಆದರೆ, ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಉತ್ತರಿಸಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

ਆਪਨ ਮਨਾਇ ਪ੍ਰਿਆ ਟੇਰਤ ਹੈ ਪ੍ਰਿਆ ਪ੍ਰਿਆ ਸੁਨ ਸੁਨ ਮੋਨ ਗਹਿ ਨਾਯਕ ਕਹਾਵਤੀ ।
aapan manaae priaa tterat hai priaa priaa sun sun mon geh naayak kahaavatee |

ಆಗ, ಪ್ರಿಯ ಭಗವಂತನೇ ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ - ಓ ಪ್ರಿಯತಮೆ! 0 ಪ್ರಿಯ! ಮುಖ್ಯವೆಂದು ಭಾವಿಸಲು ನಾನು ಮೌನವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆ.

ਬਿਰਹ ਬਿਛੋਹ ਲਗ ਪੂਛਤ ਨ ਬਾਤ ਕੋਊ ਬ੍ਰਿਥਾ ਨ ਸੁਨਤ ਠਾਢੀ ਦ੍ਵਾਰਿ ਬਿਲਲਾਵਤੀ ।੫੭੫।
birah bichhoh lag poochhat na baat koaoo brithaa na sunat tthaadtee dvaar bilalaavatee |575|

ಮತ್ತು ಈಗ ನಾನು ನನ್ನ ಗಂಡನ ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ನಾನು ಯಾವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಯಾರೂ ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಾಗಿಲಿನ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ನಾನು ಅಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಅಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. (575)