جڏهن منهنجي پياري مڙس جو پيغام کڻي آيل نوڪر منهنجي پيرن تي بيهي دعا گهرندي هئي، تڏهن مان وڏائيءَ ۾ هن ڏانهن نهاريندي هئي ۽ نه ڳالهائيندي هئي.
منهنجا دوست ڪڏهن به مون کي مٺي لفظن ۾ نصيحت ڪندا هئا، پر مان انهن کي جواب ڏنو هو ۽ کين موڪلائي ڇڏيندو هو.
پوءِ جڏهن محبوب رب پاڻ اچي مون کي سڏيندو هو- اي پيارا! 0 پيارا! مان صرف اهم محسوس ڪرڻ لاءِ خاموش رهيس.
۽ هاڻي جڏهن مان پنهنجي مڙس جي جدائيءَ جي اذيتن ۾ مبتلا آهيان، تڏهن ڪو مون کان پڇڻ به نه ٿو اچي ته مان ڪهڙي حال ۾ رهي آهيان، پنهنجي محبوب جي در تي بيٺي روئي روئي رهي آهيان. (575)