جيئن پٽ جي هٿ ۾ نانگ ڏسي ماءُ رڙ نه ڪندي آهي پر ڏاڍي سڪون سان کيس پاڻ ڏانهن ڇڪيندي آهي.
جيئن طبيب مريض کي بيماريءَ جو تفصيل نه ٻڌائيندو آهي، پر سخت روڪٿام ۾ کيس دوا ڏيندو آهي ۽ کيس صحتياب ڪندو آهي.
جيئن استاد پنهنجي شاگرد جي غلطيءَ کي دل تي نه کڻندو آهي ۽ ان جي بجاءِ ان کي ضروري سبق ڏئي ان جي جهالت کي دور ڪندو آهي.
اهڙي طرح، سچو گرو هڪ نائب متاثر ٿيل شاگرد کي ڪجهه به نٿو چوي. ان جي بدران، هن کي مڪمل علم سان برڪت ڪئي وئي آهي. هو کيس سمجهائي ٿو ۽ کيس هڪ تيز دماغ عقلمند شخص ۾ تبديل ڪري ٿو. (356)