ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 495

ਜੈਸੇ ਘਰਿ ਲਾਗੈ ਆਗਿ ਜਾਗਿ ਕੂਆ ਖੋਦਿਓ ਚਾਹੈ ਕਾਰਜ ਨ ਸਿਧਿ ਹੋਇ ਰੋਇ ਪਛੁਤਾਈਐ ।

jaise ghar laagai aag jaag kooaa khodio chaahai kaaraj na sidh hoe roe pachhutaaeeai |

جيئن سمهڻ مهل ڪنهن جي گهر کي باهه لڳندي آهي ۽ هو جاڳندو آهي ۽ کوهه کوٽڻ شروع ڪندو آهي، تيئن هو باهه وسائڻ ۾ ڪامياب نه ٿيندو آهي. ان جي بدران، هو توبهه ڪري ٿو ۽ روئي ٿو.

ਜੈਸੇ ਤਉ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਸਮੈ ਸੀਖਿਓ ਚਾਹੈ ਬੀਰ ਬਿਦਿਆ ਅਨਿਥਾ ਉਦਮ ਜੈਤ ਪਦਵੀ ਨ ਪਾਈਐ ।

jaise tau sangraam samai seekhio chaahai beer bidiaa anithaa udam jait padavee na paaeeai |

جھڙيءَ طرح ڪو ماڻھو جنگ جو فن سکڻ گھري ٿو جڏھن لڙائي جاري آھي، اھا بيڪار ڪوشش آھي. فتح حاصل نه ٿي ڪري سگھجي.

ਜੈਸੇ ਨਿਸਿ ਸੋਵਤ ਸੰਗਾਤੀ ਚਲਿ ਜਾਤਿ ਪਾਛੇ ਭੋਰ ਭਏ ਭਾਰ ਬਾਧ ਚਲੇ ਕਤ ਜਾਈਐ ।

jaise nis sovat sangaatee chal jaat paachhe bhor bhe bhaar baadh chale kat jaaeeai |

جيئن ڪو مسافر رات جو سمهي پوي ۽ ان جا سمورا ساٿي ان کي پوئتي ڇڏي اڳتي وڌن، ته پوءِ جڏهن ڏينهن ٿيندو ته پنهنجو سمورو سامان کڻي ڪيڏانهن ويندو؟

ਤੈਸੇ ਮਾਇਆ ਧੰਧ ਅੰਧ ਅਵਧਿ ਬਿਹਾਇ ਜਾਇ ਅੰਤਕਾਲ ਕੈਸੇ ਹਰਿ ਨਾਮ ਲਿਵ ਲਾਈਐ ।੪੯੫।

taise maaeaa dhandh andh avadh bihaae jaae antakaal kaise har naam liv laaeeai |495|

اهڙي طرح هڪ جاهل انسان دنيا جي محبتن ۽ لاڳاپن ۾ ڦاٿل، دولت گڏ ڪرڻ ۾ گذاري ٿو. جڏهن هو پنهنجي آخري سانسن تي هوندو ته هو ڪيئن پنهنجي ذهن کي رب جي نالي ۾ مشغول ڪري سگهي ٿو؟ (495)

اشاريه (1 - 675)

کبیت سوئے صفحو: 1 - 675