گرو جي خدائي ڪلام کي ذهن ۾ جذب ڪرڻ ۽ گرو جو عاجز غلام ٿيڻ سان ئي هڪ سچو شاگرد بڻجي ٿو. عملي طور تي ٻار جهڙي عقل جي مالڪ لاءِ، هو ٺڳيءَ ۽ لالچ کان پاڪ آهي.
جيئن ته هن جو شعور رب جي نالي ۾ مشغول آهي؛ هو تعريف يا رد ڪرڻ کان گهٽ ۾ گهٽ متاثر ٿيو آهي.
خوشبوءِ ۽ بدبوءِ، زهر يا امرت هن لاءِ هڪجهڙا آهن، ڇاڪاڻ ته سندس (عقيدتمند) شعور هن ۾ سمايل آهي.
هو مستحڪم ۽ يونيفارم رهي ٿو جيتوڻيڪ هو پنهنجي هٿن کي چڱن يا لاتعلق ڪمن ۾ استعمال ڪري ٿو؛ يا رستي تي هلندي قدر جي لائق ناهي. اهڙو عقيدتمند ڪڏهن به فريب، ڪوڙ يا بدڪاريءَ جو احساس نه رکندو آهي. (107)