Dikush bëhet dishepull i vërtetë vetëm duke e zhytur fjalën hyjnore të Guru-së në mendje dhe duke u bërë një skllav i përulur i Guru-së. Për një zotërues praktikisht të mençurisë si fëmijë, ai është i lirë nga mashtrimet dhe pasionet.
Meqenëse vetëdija e tij është e zhytur në emrin e Zotit; ai është më pak i prekur nga lavdërimi ose refuzimi.
Aroma dhe aroma e keqe, helmi ose eliksiri janë të njëjta për të, sepse vetëdija e tij (e besimtarit) është zhytur në Të.
Ai mbetet i qëndrueshëm dhe uniform edhe nëse përdor duart në vepra të mira ose indiferente; ose ecën në rrugë jo të denjë për vlerësim. Një besimtar i tillë nuk ushqen kurrë asnjë ndjenjë mashtrimi, gënjeshtre apo veprash të këqija. (107)