Një Gursikh (dishepull i Çamçakëzit) i zhytur në kënaqësinë e eliksirit të Naamit të Zotit mbetet i qëndrueshëm në mendje dhe plotësisht i vetëdijshëm për veten e tij. Mendja e tij zhytet gjithnjë në kujtesën e Perëndisë.
Ai që mbetet i zhytur në Naam-in e Zotit të ngjashëm me eliksirin, bekohet nga mençuria e Gum. Urtësia më e lartë dhe mundi i tij për të kujtuar Zotin zbulon vazhdimisht formën e mbinatyrshme të shkëlqimit të Zotit në mendjen e tij.
Ai që është zhytur në këmbët e shenjta si zambak uji i Guru-së së Vërtetë, vazhdon të pijë eliksirin Naam nga burimi i pashtershëm i Zotit. Kështu ai shkatërron urtësinë e tij të ndyrë.
Ai që mbetet i zhytur në këmbët e shenjta si zambak uji i Guru-së së Vërtetë mbetet i pandotur nga efekti i majës (mamonit). Vetëm një person i rrallë arrin të heqë dorë nga tërheqjet materiale të botës. (68)