Mendja e njeriut është si një dre që vrapon me shpejtësi që ka myshkun si Naam brenda tij. Por nën dyshime dhe dyshime të ndryshme, ai vazhdon ta kërkojë atë në pyll.
Bretkosa dhe lulja e zambakut jetojnë në të njëjtin pellg, por pavarësisht kësaj, mendja si bretkosa nuk e njeh zambakun sikur ai banon në një tokë të huaj. Bretkosa ha myshk dhe jo lule zambak uji. E tillë është gjendja shpirtërore që nuk është në dijeni të Naam Amrit që bashkëekziston w
Ashtu si gjarpri nuk e derdh kurrë helmin e tij edhe pse qëndron i mbështjellë rreth një druri sandali, ashtu është gjendja e atij personi që nuk i derdh veset e tij as në kongregacionin e shenjtë.
Gjendja e mendjes sonë endacake është si një mbret që bëhet lypës në ëndrrën e tij. Por mendja e një Sikhu të Guru-së shpërndan të gjitha dyshimet dhe dyshimet e tij me fuqinë e Naam Simran dhe duke e njohur veten e tij, jeton një liri të qëllimshme, të kënaqur dhe të lumtur.