Pa shijuar eliksirin e Naamit, një gjuhë e pakuptimtë flet shumë mbeturina. Përkundrazi, duke u kënaqur me shqiptimin e përsëritur të emrit të Tij, një besimtar bëhet i ëmbël në gjuhën dhe i këndshëm në prirje.
Duke pirë Naam-in si eliksiri, një besimtar mbetet në një gjendje ngazëllimi. Ai fillon të shohë nga brenda dhe nuk varet nga askush tjetër.
Udhëtari i përkushtuar në shtegun e Naamit qëndron në një gjendje ekuilibri dhe mbetet i zhytur në melodinë qiellore të muzikës së fjalëve hyjnore. Ai nuk dëgjon asnjë zë tjetër në veshët e tij.
Dhe në këtë gjendje të lumtur, ai është i lirë nga trupi dhe ende gjallë. Ai është i lirë nga të gjitha gjërat e kësaj bote dhe është i emancipuar ndërsa ende jeton. Ai bëhet i aftë të njohë ngjarjet e tri botëve dhe të tre periudhave. (65)