Sonder om die elikser van Naäm te proe, spreek 'n flauwe tong baie gemors. Inteendeel, deur hom toe te gee aan herhaalde uiting van Sy naam, word 'n toegewyde soet van tong en aangenaam van geaardheid.
Deur die elikseragtige Naam te drink, bly 'n toegewyde in 'n toestand van opgewondenheid. Hy begin na binne sien en is nie van iemand anders afhanklik nie.
Die toegewyde reisiger op die pad van Naäm bly in 'n toestand van ewewig en bly geabsorbeer in die hemelse melodie van goddelike woordemusiek. Hy hoor geen ander geluid in sy ore nie.
En in hierdie salige toestand is hy vry van liggaam en leef hy nog. Hy is vry van alle wêreldse dinge en word bevry terwyl hy nog lewe. Hy word in staat om die gebeure van die drie wêrelde en van die drie tydperke te ken. (65)