Net soos die begeerte van 'n vrek na geld nooit versadig word nie, so is die oë van 'n Sikh van die Guru wat besef het dat die vorm van Ware Guru 'n unieke skat is om te sien wat mens nooit tevrede voel nie.
Net soos die honger van 'n armlastige nooit versadig word nie, so is die ore van 'n Gursikh wat altyd begeer om die ambrosiale woorde van die Ware Guru te hoor. En tog hoor hy daardie elikser-agtige woorde, die dors van sy bewussyn word nie geles nie.
Die tong van 'n Gursikh herinner aan die hooftrekke van die Ware Guru en soos 'n reënvoël wat aanhou skree vir meer, is dit nooit versadig nie.
Die innerlike self van 'n Sikh word verlig met salige lig deur te sien, hoor en uitspreek van die wonderlike vorm van Ware Guru - 'n skathuis - nee die fontein-kop van al die deugde. Tog neem die dors en honger van so 'n Gursikh nooit af nie.