Ten spyte van vrees vir die dood wat rondlê, gee 'n dief nie op om te steel nie. 'n Dacoit hou aan om ander reisigers saam met ander lede van sy bende te teiken.
Met die wete dat sy besoek aan die huis van 'n hoer hom ernstige siekte kan veroorsaak, voel 'n losbandige persoon steeds nie huiwerig om daarheen te gaan nie. 'n Dobbelaar voel nooit moeg vir dobbel nie, selfs nadat hy al sy bates en die gesin verloor het.
’n Verslaafde hou aan om dwelms en bedwelmende middels te verbruik ten spyte van monitering, leer die gevolge van dwelmmisbruik uit godsdienstige geskrifte en mense wat gemeenskapsbelange op die hart dra, kan net nie sy verslawing prysgee nie.
Selfs al hierdie lae en basale mense kan nie hul dade prysgee nie, hoe kan 'n gehoorsame aanhanger van Guru dan geselskap van ware en edele mense verlaat? (323)