Die liefdevolle atmosfeer wat gegenereer word wanneer 'n minnaar op die punt staan om sy geliefde te ontmoet, kan die beste deur 'n mot geken word. Die pyn van skeiding word die beste beskryf deur 'n vis wat van sy geliefde water geskei is.
’n Mot brand homself vir die liefde vir die vlam wat hy aanhou kyk en mee speel. Net so het 'n vis wat van water geskei is geen betekenis van die lewe nie. Sy sterf as sy daaruit is.
Hierdie lewende wesens dws mot en visse lê hul lewens af in liefde vir hul geliefdes. Aan die ander kant is 'n bose persoon se verstand soos 'n swart by wat van die een blom na die ander hop. Dit skei van die heilige voete van Ware Guru, selfs nadat hulle Hom ontmoet het
'n Volgeling van sy eie hart het weggedraai van die toevlug van die Guru, wat nie die pyne van skeiding en liefde vir die heilige voete van die voel nie. Ware Guru, het sy geboorte en dood vermors en sodoende 'n waardelose lewe gelei. (300)