'n Guru-bewuste Sikh voel heeltemal versadig om die liefdevolle eliksir van die nektaragtige Naam te drink. Hy ervaar vreemde en verstommende golwe van geestelike ekstase in hom.
Deur die liefdevolle eliksir te geniet, draai 'n Guru-bewuste persoon sy sintuie weg van die wêreldse bekoring en heg dit aan die fakulteite wat hom help om die goddelike plesier te geniet. Gevolglik ervaar hy vreemde en verstommende sensasies in hom.
Alles wat hy ervaar, kan hy nie ander laat ervaar nie. Hoe kan hy ander die ongeskonde musiek laat hoor wat hy self hoor? Die smaak van Naam-nektar wat hy self geniet, hoe kan hy dit aan ander beskryf? Al hierdie kan hy alleen geniet.
Dit is onmoontlik om die toestand van geestelike genot van so 'n persoon te vertel. Elke deel van sy liggaam word stabiel in die geluk van hierdie toestand en 'n mens voel verbysterd. Deur in die heilige voete van Satguru te bly, versmelt so 'n persoon in die oseaanagtige God