Nang hindi natitikman ang elixir ni Naam, ang isang walang laman na dila ay nagsasalita ng maraming basura. Sa kabaligtaran, sa pamamagitan ng pagpapakasawa sa paulit-ulit na pagbigkas ng Kanyang pangalan, ang isang deboto ay nagiging matamis sa dila at kaaya-aya sa disposisyon.
Sa pamamagitan ng pag-inom ng mala-elixir na Naam, ang isang deboto ay nananatili sa isang estado ng kagalakan. Nagsisimula siyang makakita sa loob at hindi umaasa sa iba.
Ang tapat na manlalakbay sa landas ni Naam ay nananatili sa isang estado ng equipoise at nananatiling nasisipsip sa celestial na himig ng mga banal na salita na musika. Wala siyang ibang naririnig na ingay sa kanyang tenga.
At sa napakaligayang kalagayang ito, wala na siyang katawan at buhay pa. Malaya siya sa lahat ng makamundong bagay at pinalaya habang nabubuhay pa. Siya ay nagiging may kakayahang malaman ang mga pangyayari sa tatlong mundo at sa tatlong panahon. (65)