Ang pagsasama ng isang Sikh sa kanyang Guru at pagiging isa sa kanya ay tulad ng isang tapat na asawang itinatapon ang pagnanais ng iba at naninirahan sa kanlungan ng isang asawa.
Ang Sikh na naglalagay ng kanyang pananampalataya sa kanlungan ng isang Tunay na Guru, ay hindi umaasa sa astrolohiya o sa utos ng Vedas, at hindi rin siya nagdadala ng anumang pagdududa tungkol sa kabutihan ng isang araw/petsa o konstelasyon ng mga bituin/planeta sa kanyang isipan.
Abala sa mga banal na paa ni Guru, ang Sikh ay walang alam tungkol sa mabuti o masamang mga tanda o paglilingkod sa mga diyos at diyosa. Siya ay may gayong hindi naaabot na pag-ibig sa Tunay na Guru, ang pagpapakita ng walang anyo na Panginoon, na sa pamamagitan ng pananatili ng banal na salita ng
Ang amang Guru ay pinoprotektahan at pinalaki ang mga espesyal na mabubuting bata. Ang mga naturang Sikh ay pinalaya ng lahat ng mga ritwal at ritwal ng Guru sa panahon ng kanilang buhay, at itinatanim sa kanilang isipan ang ideolohiya at kaisipan ng isang Panginoon. (448)