Nakakakita ng maraming makukulay na kasiyahan na may mga mata, ang isang mangmang na tao ay hindi mapahahalagahan ang kaluwalhatian ng sulyap sa Tunay na Guru. Ni hindi niya natutunan ang kahalagahan ni Naam Simran, na nakarinig ng mga papuri at paninirang-puri sa lahat ng oras.
Umawit ng mga papuri sa makamundong bagay at mga tao araw at gabi, hindi niya narating ang karagatan ng mga birtud-ang Tunay na Guru. Sinayang niya ang kanyang oras sa walang ginagawang pag-uusap at pagtawa ngunit hindi niya nakilala ang kamangha-manghang pagmamahal ng Tunay na Panginoon.
Panaghoy at pag-iyak para kay maya, ginugol niya ang kanyang buhay ngunit hindi naramdaman ang hapdi ng paghihiwalay ng Tunay na Guru. Ang isip ay nanatiling abala sa makamundong mga gawain ngunit ito ay sapat na katangahan upang hindi kumulong sa Tunay na Guru.
Abala sa mababaw na mga kalokohan at ritwal na kaalaman ng Vedas at Shastras, ang hangal na nilalang ay hindi maaaring malaman ang pinakamataas na kaalaman ng Tunay na Guru. Ang kapanganakan at buhay ng gayong tao ay karapat-dapat sa paghatol na kanyang ginugol bilang isang taksil f