O aking kaibigang may kamalayan sa Guru! tulad ng isang pilosopo-bato, ang haplos nito ay nagpapalit ng isang metal sa ginto, nasaan ang sulyap sa Tunay na Guru na ginagawang pinakamataas at mahalaga ang isang tao tulad ng ginto? Nasaan ang mga nakakaakit na mata at matatamis na napakahalagang salita?
Nasaan ang nakangiting mukha na may magagandang ngipin, nasaan ang apuyan at tahanan at ang kanyang marilag na paglalakad sa mga bukid at hardin?
Nasaan ang kayamanan ng kapayapaan at ginhawa? Ang kayamanan ng pag-awit ng Kanyang mga papuri sa pamamagitan ng Naam at bani (mga komposisyon ni Guru). Nasaan na ang hitsura ng kabaitan at kagandahang-loob na naglalayag sa napakaraming deboto sa makamundong karagatan?
Nasaan ang pagkahumaling sa Panginoon sa pamamagitan ng pagsasagawa ng Naam, kakaiba at kamangha-manghang pakiramdam ng pagtamasa sa kaligayahan ng pangalan ng Panginoon at nasaan ang kongregasyong iyon na nagtitipon sa banal na presensya ng banal na Tunay na Guru na umaawit ng mga papuri ng kapangyarihan