Kung paanong ang pag-ibig ng paboreal at ibong ulan ay nakakulong sa kulog ng mga ulap at ang pag-ibig na ito ay makikita lamang hanggang sa tumagal ang ulan. (Ang kanilang pag-ibig ay hindi nagtatagal.)
Tulad ng isang bulaklak ng lotus na nagsasara sa paglubog ng araw ngunit nananatili sa tubig at ang bumble bee ay patuloy na umaaligid sa iba pang mga bulaklak. Ngunit sa pagsikat ng araw kapag ang bulaklak ng lotus ay bumukas, ang pagmamahal nito sa bulaklak ng lotus ay muling lumalabas. Ang pag-ibig niya ay hindi permanenteng kalikasan.
Ang pagmamahal ng palaka sa tubig ay napakawalang galang. Lumabas siya sa tubig para makalanghap ng hangin. Sa labas ng tubig, hindi ito namamatay. Kaya niya ikinahihiya ang kanyang pagmamahal sa tubig.
Katulad nito, ang isang mapanlinlang na Sikh na may nagpapakitang pagmamahal ay ang tagasunod ng ibang mga diyos at diyosa, samantalang ang pagmamahal ng isang tunay at masunuring Sikh para sa kanyang Tunay na Guru ay parang isda at tubig. (Wala siyang pag-ibig sa sinuman maliban sa Tunay na Guru). (442)