Ang isang hayop ay kumakain ng berdeng damo at dayami. Siya ay nawalan ng lahat ng kaalaman sa salita ng Panginoon. Dahil sa kanyang kawalan ng kakayahang magsalita, nagbibigay ng gatas na parang nektar.
Ang isang tao ay kumakain at nasisiyahan sa maraming uri ng pagkain gamit ang kanyang dila ngunit siya ay nagiging kapuri-puri lamang kung ang kanyang dila ay matamis sa tamis ng pangalan ng Panginoon.
Ang layunin ng buhay ng tao ay magkubli sa pagninilay ng Kanyang Naam. Ngunit ang isang wala sa mga turo ng Tunay na Guru ay ang pinakamasamang uri ng hayop.
Ang isang nawalan ng mga turo ng Tunay na Guru, ay naghahangad at gumagala sa paghahanap ng makamundong kasiyahan at nananatiling balisa para sa kanilang pagkakamit. Ang kanyang estado ay parang isang mapanganib na makamandag na ahas. (202)