Sa piling ng makadiyos na mga tao, ang isip ay madaling nakatuon sa banal na salita. Nagreresulta iyon sa walang hanggan at walang patid na pagmumuni-muni kay Naam.
Bilang resulta ng pagkakaisa sa banal na pagtitipon, ang mga makamundong abala sa pang-araw-araw na buhay ay hindi na nakakaabala pa. Sumusunod ito sa mapagmahal na code nang may pananampalataya at pagtitiwala.
Dahil sa pagkakaroon ng kasama ng mga banal na tao, ang isang taong sumasamba sa Diyos na may kamalayan sa Guru ay nananatiling malaya sa makamundong pagnanasa sa kabila ng nabubuhay sa kanilang impluwensya. Wala siyang sinasabing kredito para sa anumang gawang ginawa. Nananatili siyang nawalan ng lahat ng inaasahan at pag-asa at wala siyang nararamdaman d
Sa kabutihan ng banal na kongregasyon, na may pagkintal ng kaalaman at pang-unawa ng Panginoon sa isip, at nararamdaman ang Kanyang presensya sa paligid, ang gayong deboto ay hindi kailanman dinadaya o dinadaya sa mundo. (145)