Kapag ang pangitain ay nakasalalay sa kongregasyon ng mga banal na tao, ang kamalayan ng isang tao ay nakakabit sa Panginoon. Ang parehong pangitain ay nagiging mga bisyo sa kumpanya ng mga taong kusang-loob.
Sa banal na samahan, nakikilala ng isang tao ang Panginoon sa pamamagitan ng pagkakaisa ng mga salita ng Tunay na Guru at ng kamalayan. Ngunit ang parehong kamalayan ay nagiging sanhi ng pagmamataas at hindi pagkakasundo sa piling ng mga taong hindi kinikilala.
Sa kabutihan ng pakikisama ng mga taong may kamalayan sa Guru, ang pagiging simple sa buhay at ang pagkain ay nagiging pinakamataas na pagpapala. Ngunit ang pagkain (ng karne atbp.) sa piling ng mga hindi kilalang tao at makasarili ay nagiging masakit at nakababalisa.
Dahil sa batayang karunungan, ang samahan ng mga taong kusang-loob ay nagiging sanhi ng pagsilang at kamatayan nang paulit-ulit. Sa kabaligtaran, ang pagpapatibay sa karunungan ni Guru at ang pakikisama sa mga banal na tao ay nagiging sanhi ng pagpapalaya. (175)