Ang lahat ng mga kaganapan ng kaligayahan at kalungkutan, pakinabang at pagkawala, kapanganakan at kamatayan atbp, ay nagaganap ayon sa isinulat ng Makapangyarihan sa lahat o nauna nang itinakda. Walang nasa kamay ng mga buhay na nilalang. Ang lahat ay nasa kamay ng Makapangyarihan.
Lahat ng nabubuhay na nilalang ay nagdadala ng mga bunga ng kanilang ginawa. Anuman ang kanilang mga gawa, sila ay gagantimpalaan nang naaayon. Siya ang Makapangyarihan Mismo ay nagsasangkot ng mga tao sa pagsasagawa ng iba't ibang mga gawa/kilos.
At kaya nagulat, isang tanong ang bumangon sa isipan ng lahat kung sino ang pangunahing dahilan, ang Diyos, ang tao o ang mismong aksyon? Alin sa mga sanhi na ito ang higit pa o mas kaunti? Ano ang tiyak na tama? Walang masasabi nang may anumang antas ng kasiguruhan.
Paano dumaan sa papuri at paninirang-puri, kasiyahan o kalungkutan? Ano ang biyaya at ano ang sumpa? Walang masasabing conclusively. Isa lamang ang maaaring mangatuwiran na ang lahat ay nangyayari at sanhi ng Panginoon Mismo. (331)