Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Pahina - 317

ਮੀਨ ਕਉ ਨ ਸੁਰਤਿ ਜਲ ਕਉ ਸਬਦ ਗਿਆਨੁ ਦੁਬਿਧਾ ਮਿਟਾਇ ਨ ਸਕਤ ਜਲੁ ਮੀਨ ਕੀ ।

meen kau na surat jal kau sabad giaan dubidhaa mittaae na sakat jal meen kee |

Ang isang isda ay hindi isang paninda na ang tubig ay tutulong o ang tubig ay may kaalaman sa pagsasalita o pandinig upang matulungan ang mga isda sa pagkabalisa. Kaya naman hindi mapawi ng tubig ang sakit nito habang ito ay nasa pagkabalisa.

ਸਰ ਸਰਿਤਾ ਅਥਾਹ ਪ੍ਰਬਲ ਪ੍ਰਵਾਹ ਬਸੈ ਗ੍ਰਸੈ ਲੋਹ ਰਾਖਿ ਨ ਸਕਤ ਮਤਿ ਹੀਨ ਕੀ ।

sar saritaa athaah prabal pravaah basai grasai loh raakh na sakat mat heen kee |

Ang mga isda ay naninirahan sa malawak at mabilis na daloy ng ilog. Ngunit kapag nilunok nito ang bakal na pain ng isang mangingisda, ang nalilitong isda ay hindi maililigtas ng tubig-ang kanyang minamahal.

ਜਲੁ ਬਿਨੁ ਤਰਫਿ ਤਜਤ ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰਾਨ ਮੀਨ ਜਾਨਤ ਨ ਪੀਰ ਨੀਰ ਦੀਨਤਾਈ ਦੀਨ ਕੀ ।

jal bin taraf tajat pria praan meen jaanat na peer neer deenataaee deen kee |

Inalis sa tubig, namimilipit ang isang isda sa sakit habang buhay na nawalay sa kanyang minamahal (suporta sa buhay). Ngunit hindi alam ng tubig ang paghihirap ng isda.

ਦੁਖਦਾਈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਮੀਨ ਕੁਲ ਦ੍ਰਿੜ ਗੁਰਸਿਖ ਬੰਸ ਧ੍ਰਿਗੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਰਧੀਨ ਕੀ ।੩੧੭।

dukhadaaee preet kee prateet meen kul drirr gurasikh bans dhrig preet paradheen kee |317|

Ang buong angkan ng mga isda ay nagdadala ng isang panig na pag-ibig para sa mga eon. Ngunit ang pag-ibig ng isang Guru at ng kanyang alagad ay laging may dalawang panig. Tinutulungan ni Guru ang Sikh sa pagkabalisa. Ngunit ang isa na nasa angkan, ay umalis sa pag-ibig ng Tunay na Guru, sumuko sa kanyang sarili at naglilingkod sa spu

Talaan (1 - 675)

Kabit Savaiye Pahina: 1 - 675