Ang mga taong may kamalayan sa Guru ay nagtitipon sa piling ng mga banal na tao at nagninilay-nilay sa mapagmahal na pangalan ng Panginoon ay nakakakuha ng kaalaman sa kanyang mapagmahal na pagsamba.
Siya na kamangha-mangha at pinakamagandang nilalang sa anyo ng Tunay na Guru, ang isang taong may kamalayan sa Guru ay hindi maitaboy ang kanyang mga mata kahit na subukan niyang gawin ito.
Para sa taong may kamalayan sa Guru, ang himig ng pagkamangha at pagkamangha ay ang pag-awit ng mga paean ng Panginoon sa saliw ng mga instrumentong pangmusika. Ang paglubog ng isip sa banal na salita ay parang pagsali sa maraming debate at talakayan.
Sa pamamagitan ng debosyon, paggalang at pagmamahal sa Panginoon at pagkahumaling na makilala Siya, ang taong nakatuon sa Guru ay palaging nagnanais na makuha ang elixir ng mga paa ng Tunay na Guru. Bawat paa ng gayong deboto ay nananabik at umaasa na makatagpo ang mahal na Panginoon. (254)