Tulad ng isang ibon na lumilipad palayo sa bukas na kalangitan mula sa ginhawa ng kanyang pugad, iniiwan ang kanyang itlog ngunit bumalik dahil sa kanyang pagmamalasakit sa sanggol na ibon sa itlog,
Kung paanong iniwan ng babaeng manggagawa ang kanyang anak sa bahay sa ilalim ng pamimilit at pumunta sa gubat upang mamulot ng panggatong, ngunit pinananatili sa isip ang alaala ng kanyang anak at nakatagpo ng kaaliwan sa pag-uwi;
Kung paanong ang isang pool ng tubig ay ginawa at ang mga isda ay inilabas dito upang mahuli muli ayon sa kanyang kalooban.
Gayon din ang masayang pag-iisip ng isang tao na gumagala sa lahat ng apat na direksyon. Ngunit dahil sa parang barkong Naam na biniyayaan ng Tunay na Guru, ang pag-iisip na parang ibon na gumagala ay dumarating at nananahan sa sarili. (184)