Ang isang alagad na nakaharap sa Guru ay nagpapalaya sa kanyang sarili mula sa lahat ng pagnanasa at kagustuhan sa pamamagitan ng pagtanggap ng kakaiba at nakaaaliw na mga salita ng Totoo. Guru. Sa gayo'y pinalalaya niya ang kanyang sarili mula sa makamundong mga sakuna sa pamamagitan ng lakas ng kanyang pagninilay at pagtatalaga.
Tinatahak ang landas ng Guru, sinisira niya ang lahat ng kanyang duality at pagdududa. Ang kanlungan ng Tunay na Guru ang nagpapatatag sa kanyang isipan.
Sa pamamagitan ng sulyap sa Tunay na Guru, lahat ng kanyang mga hangarin at senswalidad ay napapagod at nagiging hindi epektibo. Ang pag-alala sa Panginoon sa bawat hininga, lubos niyang nakikilala ang Panginoon, ang panginoon ng ating buhay.
Ang iba't ibang anyo ng mga nilikha ng Panginoon ay kahanga-hanga at kahanga-hanga. Napagtanto ng disipulong nakatuon sa Guru ang presensya ng Panginoon sa buong larawang ito bilang totoo at walang hanggan. (282)