Sa pamamagitan ng walang hanggang pagmumuni-muni sa pangalan ng Panginoon, ang isang taong may kamalayan sa Guru ay inilalayo ang kanyang sarili mula sa duality at diskriminasyon sa caste. Pinalaya niya ang kanyang sarili mula sa mahigpit na pagkakahawak ng limang bisyo (pagnanasa, galit, kasakiman, ego at attachment) at hindi rin niya sinasali ang kanyang sarili sa mga katwiran o
Kung paanong ang isang pirasong bakal kapag hinawakan ng isang pilosopo-bato ay nagiging ginto, gayundin ang isang deboto na pagpupulong na si Guru ay nagiging isang banal at malinis na tao.
Pagtagumpayan ang mga kasiyahan ng siyam na pinto ng katawan, ipinapahinga niya ang kanyang mga kakayahan sa ikasampung pinto, kung saan ang banal na elixir ay patuloy na dumadaloy na nagpapalayo sa kanya mula sa lahat ng iba pang kasiyahan.
Makatitiyak na ang pagkikita ni Guru at isang disipulo, ay nagpapakilala sa isang disipulo ng Panginoon at halos nagiging katulad Niya. Ang kanyang puso ay nananatiling nakalubog sa celestial music. (32)