Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Pahina - 352

ਜਉ ਜਾਨੈ ਅਨੂਪ ਰੂਪ ਦ੍ਰਿਗਨ ਕੈ ਦੇਖੀਅਤ ਲੋਚਨ ਅਛਤ ਅੰਧ ਕਾਹੇ ਤੇ ਨ ਪੇਖਹੀ ।

jau jaanai anoop roop drigan kai dekheeat lochan achhat andh kaahe te na pekhahee |

Kung naniniwala tayo na nakikita natin ang kagandahan ng kalikasan dahil sa ating mga mata, bakit ang isang taong bulag na walang mata, ay hindi makatangkilik sa parehong panoorin?

ਜਉ ਜਾਨੈ ਸਬਦੁ ਰਸ ਰਸਨਾ ਬਖਾਨੀਅਤ ਜਿਹਬਾ ਅਛਤ ਕਤ ਗੁੰਗ ਨ ਸਰੇਖ ਹੀ ।

jau jaanai sabad ras rasanaa bakhaaneeat jihabaa achhat kat gung na sarekh hee |

Kung naniniwala tayo na nagsasalita tayo ng matatamis na salita dahil sa ating dila, bakit hindi kayang sabihin ng pipi na buo ang dila?

ਜਉਪੈ ਜਾਨੇ ਰਾਗ ਨਾਦ ਸੁਨੀਅਤ ਸ੍ਰਵਨ ਕੈ ਸ੍ਰਵਨ ਸਹਤ ਕਿਉ ਬਹਰੋ ਬਿਸੇਖ ਹੀ ।

jaupai jaane raag naad suneeat sravan kai sravan sahat kiau baharo bisekh hee |

Kung tatanggapin natin na nakakarinig tayo ng matamis na musika dahil sa mga tainga, bakit hindi ito naririnig ng isang bingi nang buo ang kanyang mga tainga?

ਨੈਨ ਜਿਹਬਾ ਸ੍ਰਵਨ ਕੋ ਨ ਕਛੂਐ ਬਸਾਇ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸੋ ਅਲਖ ਅਲੇਖ ਹੀ ।੩੫੨।

nain jihabaa sravan ko na kachhooaai basaae sabad surat so alakh alekh hee |352|

Sa katunayan, ang mga mata, dila at tainga ay walang sariling kapangyarihan. Tanging ang pagkakaisa ng kamalayan sa mga salita ang makapaglalarawan o makapagbibigay sa atin ng kasiyahan sa ating nakikita, sinasalita o naririnig. Totoo rin ito para sa pagkilala sa hindi mailarawang Panginoon. Nilulunok ang kamalayan

Talaan (1 - 675)

Kabit Savaiye Pahina: 1 - 675