કબિત સવૈયે ભાઈ ગુર્દાસજી

પાન - 352

ਜਉ ਜਾਨੈ ਅਨੂਪ ਰੂਪ ਦ੍ਰਿਗਨ ਕੈ ਦੇਖੀਅਤ ਲੋਚਨ ਅਛਤ ਅੰਧ ਕਾਹੇ ਤੇ ਨ ਪੇਖਹੀ ।

jau jaanai anoop roop drigan kai dekheeat lochan achhat andh kaahe te na pekhahee |

જો આપણે માનીએ છીએ કે આપણે આપણી આંખોને લીધે પ્રકૃતિની સુંદરતા જોઈ શકીએ છીએ, તો પછી જે આંખ નથી તે આંધળો શા માટે તે જ ભવ્યતાનો આનંદ માણી શકતો નથી?

ਜਉ ਜਾਨੈ ਸਬਦੁ ਰਸ ਰਸਨਾ ਬਖਾਨੀਅਤ ਜਿਹਬਾ ਅਛਤ ਕਤ ਗੁੰਗ ਨ ਸਰੇਖ ਹੀ ।

jau jaanai sabad ras rasanaa bakhaaneeat jihabaa achhat kat gung na sarekh hee |

જો આપણે માનીએ છીએ કે આપણે આપણી જીભને લીધે મીઠા શબ્દો બોલીએ છીએ, તો પછી એક મૂંગો વ્યક્તિ તેની જીભથી અકબંધ શા માટે આ શબ્દો બોલી શકતો નથી?

ਜਉਪੈ ਜਾਨੇ ਰਾਗ ਨਾਦ ਸੁਨੀਅਤ ਸ੍ਰਵਨ ਕੈ ਸ੍ਰਵਨ ਸਹਤ ਕਿਉ ਬਹਰੋ ਬਿਸੇਖ ਹੀ ।

jaupai jaane raag naad suneeat sravan kai sravan sahat kiau baharo bisekh hee |

જો આપણે સ્વીકારીએ કે આપણે કાનને લીધે મધુર સંગીત સાંભળીએ છીએ, તો પછી બહેરા માણસ કાનથી કેમ સાંભળી શકતો નથી?

ਨੈਨ ਜਿਹਬਾ ਸ੍ਰਵਨ ਕੋ ਨ ਕਛੂਐ ਬਸਾਇ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸੋ ਅਲਖ ਅਲੇਖ ਹੀ ।੩੫੨।

nain jihabaa sravan ko na kachhooaai basaae sabad surat so alakh alekh hee |352|

વાસ્તવમાં આંખ, જીભ અને કાનની પોતાની કોઈ શક્તિ નથી. ફક્ત શબ્દો સાથે ચેતનાનું જોડાણ જ આપણને આપણે જે જોઈએ છીએ, બોલીએ છીએ અથવા સાંભળીએ છીએ તેનું વર્ણન કરી શકે છે અથવા તેનો આનંદ માણવા સક્ષમ બનાવી શકે છે. આ અવર્ણનીય પ્રભુને જાણવા માટે પણ સાચું છે. ચેતનાને મગ્ન કરે છે

સૂચિ (1 - 675)

કબિત સવૈયે પાન: 1 - 675