કબિત સવૈયે ભાઈ ગુર્દાસજી

પાન - 617


ਜੈਸੇ ਜੋਧਾ ਜੁਧ ਸਮੈ ਸਸਤ੍ਰ ਸਨਾਹਿ ਸਾਜਿ ਲੋਭ ਮੋਹ ਤਯਾਗਿ ਬੀਰ ਖੇਤ ਬਿਖੈ ਜਾਤ ਹੈ ।
jaise jodhaa judh samai sasatr sanaeh saaj lobh moh tayaag beer khet bikhai jaat hai |

જેમ એક બહાદુર યોદ્ધા પોતાના બખ્તર અને શસ્ત્રો ધારણ કરીને, પોતાના તમામ પ્રેમ અને આસક્તિનો ત્યાગ કરીને યુદ્ધના મેદાનમાં જાય છે.

ਸੁਨਤ ਜੁਝਾਊ ਘੋਰ ਮੋਰ ਗਤਿ ਬਿਗਸਾਤ ਪੇਖਤ ਸੁਭਟ ਘਟ ਅੰਗ ਨ ਸਮਾਤ ਹੈ ।
sunat jujhaaoo ghor mor gat bigasaat pekhat subhatt ghatt ang na samaat hai |

યુદ્ધ ગીતોના પ્રેરણાદાયી સંગીતને સાંભળીને તે ફૂલની જેમ ખીલે છે અને આકાશમાં કાળા વાદળોની જેમ ફેલાયેલી સેનાને જોઈને આનંદ અને ગર્વ અનુભવે છે.

ਕਰਤ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਸ੍ਵਾਮ ਕਾਮ ਲਾਗਿ ਜੂਝ ਮਰੈ ਕੈ ਤਉ ਰਨ ਜੀਤ ਬੀਤੀ ਕਹਤ ਜੁ ਗਾਤ ਹੈ ।
karat sangraam svaam kaam laag joojh marai kai tau ran jeet beetee kahat ju gaat hai |

તેના માલિક રાજાની સેવા કરીને, તે તેની ફરજો બજાવે છે અને મારી નાખવામાં આવે છે અથવા જો જીવિત હોય તો, યુદ્ધના મેદાનની બધી ઘટનાઓનું વર્ણન કરવા પાછો આવે છે.

ਤੈਸੇ ਹੀ ਭਗਤ ਮਤ ਭੇਟਤ ਜਗਤ ਪਤਿ ਮੋਨਿ ਔ ਸਬਦ ਗਦ ਗਦ ਮੁਸਕਾਤ ਹੈ ।੬੧੭।
taise hee bhagat mat bhettat jagat pat mon aau sabad gad gad musakaat hai |617|

તેવી જ રીતે, ભક્તિ અને ઉપાસના માર્ગનો પ્રવાસી વિશ્વના માલિક સાથે ચેતનાપૂર્વક એક થઈ જાય છે. તે કાં તો સાવ મૌન થઈ જાય છે અથવા તેના ગુણગાન ગાતા ગાતા આનંદની સ્થિતિમાં રહે છે. (617)