കബിത് സവായ് ഭായ് ഗുരുദാസ് ജി

പേജ് - 617

ਜੈਸੇ ਜੋਧਾ ਜੁਧ ਸਮੈ ਸਸਤ੍ਰ ਸਨਾਹਿ ਸਾਜਿ ਲੋਭ ਮੋਹ ਤਯਾਗਿ ਬੀਰ ਖੇਤ ਬਿਖੈ ਜਾਤ ਹੈ ।

jaise jodhaa judh samai sasatr sanaeh saaj lobh moh tayaag beer khet bikhai jaat hai |

ഒരു ധീരയോദ്ധാവ് തൻ്റെ കവചങ്ങളും ആയുധങ്ങളും ധരിച്ച് തൻ്റെ സ്നേഹവും ബന്ധങ്ങളും എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് യുദ്ധക്കളത്തിലേക്ക് പോകുന്നതുപോലെ.

ਸੁਨਤ ਜੁਝਾਊ ਘੋਰ ਮੋਰ ਗਤਿ ਬਿਗਸਾਤ ਪੇਖਤ ਸੁਭਟ ਘਟ ਅੰਗ ਨ ਸਮਾਤ ਹੈ ।

sunat jujhaaoo ghor mor gat bigasaat pekhat subhatt ghatt ang na samaat hai |

യുദ്ധഗാനങ്ങളുടെ പ്രചോദനാത്മകമായ സംഗീതം കേൾക്കുമ്പോൾ, അവൻ ഒരു പുഷ്പം പോലെ വിരിഞ്ഞു, ആകാശത്ത് ഇരുണ്ട മേഘങ്ങൾ പോലെ പടരുന്ന സൈന്യത്തെ കാണുമ്പോൾ സന്തോഷവും അഭിമാനവും തോന്നുന്നു.

ਕਰਤ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਸ੍ਵਾਮ ਕਾਮ ਲਾਗਿ ਜੂਝ ਮਰੈ ਕੈ ਤਉ ਰਨ ਜੀਤ ਬੀਤੀ ਕਹਤ ਜੁ ਗਾਤ ਹੈ ।

karat sangraam svaam kaam laag joojh marai kai tau ran jeet beetee kahat ju gaat hai |

തൻ്റെ യജമാനനായ രാജാവിനെ സേവിച്ചുകൊണ്ട്, അവൻ തൻ്റെ കർത്തവ്യങ്ങൾ നിർവഹിക്കുന്നു, കൊല്ലപ്പെടുന്നു അല്ലെങ്കിൽ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെങ്കിൽ, യുദ്ധക്കളത്തിലെ എല്ലാ സംഭവങ്ങളും വിവരിക്കാൻ മടങ്ങിവരും.

ਤੈਸੇ ਹੀ ਭਗਤ ਮਤ ਭੇਟਤ ਜਗਤ ਪਤਿ ਮੋਨਿ ਔ ਸਬਦ ਗਦ ਗਦ ਮੁਸਕਾਤ ਹੈ ।੬੧੭।

taise hee bhagat mat bhettat jagat pat mon aau sabad gad gad musakaat hai |617|

അതുപോലെ, ഭക്തിയുടെയും ആരാധനയുടെയും പാതയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന ഒരാൾ ലോകത്തിൻ്റെ യജമാനനുമായി ബോധപൂർവ്വം ഒന്നായിത്തീരുന്നു. അവൻ ഒന്നുകിൽ പൂർണ്ണമായും നിശബ്ദനാകുന്നു അല്ലെങ്കിൽ അവൻ്റെ സ്തുതികളും പാട്ടുകളും പാടി, അത്യധികം ആനന്ദത്തിൽ തുടരുന്നു. (617)

സൂചിക (1 - 675)

കബിത് സവൈയേ പേജ്: 1 - 675