നന്നായി ആരാധിക്കപ്പെടുന്ന ദൈവതുല്യനായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ണുകൊണ്ട് കാണുമ്പോൾ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ സമർപ്പിതനായ സിഖ് ദൈവികമായ അറിവ് നേടുന്നു. ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനത്തിൽ മനസ്സ് കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, ലൗകിക ആനന്ദങ്ങളെ വീക്ഷിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് ഒരാൾ മോചിതനാകും.
നാം സിമ്രൻ എന്ന ശബ്ദം ചെവിയിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, ഒരു ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യൻ്റെ ഏകാഗ്രതയുടെ കഴിവ് മറ്റ് ശബ്ദങ്ങളിൽ നിന്നും മോഡുകളിൽ നിന്നും അകന്നുപോകുന്നു. ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളുടെ അതിഭൗതികമായ സുഗന്ധം, നാസാരന്ധ്രങ്ങൾ മറ്റെല്ലാ ഗന്ധങ്ങളിൽ നിന്നും മുക്തമാകുന്നു.
ധ്യാന സാധകൻ്റെ നാവ് നാം സിമ്രാൻ്റെ ആനന്ദത്തിൽ മുഴുകുകയും അത് മറ്റെല്ലാ ലൗകിക അഭിരുചികളിൽ നിന്നും ശൂന്യമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. തൊട്ടുകൂടാത്ത ഭഗവാനെ സ്പർശിക്കാനും അനുഭവിക്കാനുമുള്ള കൈകൾ ലൗകിക മെലിഞ്ഞ സ്പർശനത്തിൽ നിന്ന് മുക്തമാകുന്നു
ഗുരുസ്ഥാനീയനായ ഒരാളുടെ പാദങ്ങൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാതയിലേക്കാണ് ചവിട്ടുന്നത്. അവർ യാത്ര ചെയ്യുന്നതോ മറ്റ് ദിശകളിലേക്ക് പോകുന്നതോ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. അവനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, പ്രിയപ്പെട്ട കർത്താവിനെ കാണാനുള്ള അവൻ്റെ ഏക ആഗ്രഹം അതുല്യവും അത്ഭുതകരവുമാണ്. (279)