ഗുരുവിൻ്റെ അനുസരണയുള്ള ഒരു സിഖ് എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന ഭഗവാനെ കാണുന്നു. തൻ്റെ മൊഴികളിലൂടെയും ഭാവങ്ങളിലൂടെയും അവൻ തൻ്റെ സാന്നിധ്യം മറ്റുള്ളവർക്കും കാണിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ അനുസരണയുള്ള അടിമ തൻ്റെ വളരെ മധുരമായി സംസാരിക്കുന്ന വാക്കുകളാൽ പൂർണ്ണമായ ദൈവത്തിൻ്റെ ശ്രുതിമധുരമായ ശബ്ദം സ്വന്തം കാതുകളാൽ കേൾക്കുന്നു. അത്ഭുതകരമായ മാധുര്യമുള്ള അവൻ യാചനകൾ ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുബോധമുള്ള വ്യക്തി തൻ്റെ ഗന്ധത്തിൻ്റെയും രുചിയുടെയും സംയോജിത ആകർഷണങ്ങളാൽ ആകർഷിക്കപ്പെട്ടാലും ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ അമൃതം എപ്പോഴും ആസ്വദിക്കുന്നു. ഭഗവാനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഫലമായി ലഭിച്ച അദ്ഭുതകരമായ അമൃതം ചന്ദനത്തേക്കാൾ വളരെ സുഗന്ധമാണ്.
ഗുരു-അധിഷ്ഠിത വ്യക്തി യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സർവ്വവ്യാപിയായ ഭഗവാൻ്റെ ഒരു രൂപമായി കണക്കാക്കുന്നു. അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും അവനോട് അഭിവാദനങ്ങളും യാചനകളും ചെയ്യുന്നു. (152)