ഒരു സിഖുകാരൻ്റെ ഗുരുവുമായുള്ള ഐക്യവും അവനുമായി ഒന്നാകുന്നതും മറ്റുള്ളവരുടെ ആഗ്രഹം ഉപേക്ഷിച്ച് ഒരു ഭർത്താവിൻ്റെ അഭയത്തിൽ കഴിയുന്ന വിശ്വസ്തയായ ഭാര്യയെപ്പോലെയാണ്.
ഒരു യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ വിശ്വാസം അർപ്പിക്കുന്ന സിഖ്, ജ്യോതിഷത്തെയോ വേദങ്ങളുടെ കൽപ്പനയെയോ ആശ്രയിക്കുന്നില്ല, കൂടാതെ ഒരു ദിവസത്തെ / തീയതിയുടെയോ നക്ഷത്രങ്ങളുടെ / ഗ്രഹങ്ങളുടെയോ രാശിയുടെ ശുഭസൂചനകളെ കുറിച്ച് അവൻ ഒരു സംശയവും കൊണ്ടുവരുന്നില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ വിശുദ്ധ പാദങ്ങളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന സിഖുകാരൻ ദേവന്മാരുടെയും ദേവതകളുടെയും നല്ലതോ ചീത്തയോ ശകുനങ്ങളെക്കുറിച്ചോ സേവനത്തെക്കുറിച്ചോ ഒന്നും അറിയുന്നില്ല. രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ്റെ പ്രകടനമായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനോട് അദ്ദേഹത്തിന് അപ്രാപ്യമായ സ്നേഹമുണ്ട്, ദൈവിക വചനം സമർപ്പിച്ചുകൊണ്ട്
സദ്ഗുണസമ്പന്നരായ കുട്ടികളെ പിതാവായ ഗുരു സംരക്ഷിക്കുകയും വളർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അത്തരം സിഖുകാരെ അവരുടെ ജീവിതകാലത്ത് ഗുരു എല്ലാ ആചാരങ്ങളിൽ നിന്നും ആചാരങ്ങളിൽ നിന്നും മോചിപ്പിക്കുകയും അവരുടെ മനസ്സിൽ ഒരു ഭഗവാൻ്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്രവും ചിന്തകളും സന്നിവേശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (448)