ഗുരുബോധമുള്ളവർ ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ഹൃദയത്തിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഭയാനകമായ ഈ ലോകത്ത് അവർ ഭഗവാനോട് അങ്ങേയറ്റം ഭക്തിയും സ്നേഹവും നിലനിർത്തുന്നു. ആരാധനയെ സ്നേഹിക്കുന്നതിലും ഉത്സാഹത്തോടെ ജീവിതം നയിക്കുന്നതിലും ഉള്ള വിശ്വാസത്താൽ അവർ ആനന്ദാവസ്ഥയിൽ തുടരുന്നു.
ദൈവതുല്യനായ ഗുരുവുമായുള്ള ഐക്യത്തിൻ്റെ ആനന്ദം ആസ്വദിച്ച്, ആത്മീയമായി നിഷ്ക്രിയാവസ്ഥയിൽ ലയിച്ച്, അവർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് നാമത്തിൻ്റെ സ്നേഹമയമായ അമൃതം നേടുകയും അതിൻ്റെ അനുഷ്ഠാനത്തിൽ മുഴുകുകയും ചെയ്യുന്നു.
ശരണത്താൽ, ദൈവതുല്യനായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച അറിവ്, അവരുടെ ബോധം ഓമ്നി നിറഞ്ഞ ഭഗവാനിൽ ലയിച്ചുനിൽക്കുന്നു. വേർപിരിയലിൻ്റെ കളങ്കമില്ലാത്ത വികാരങ്ങളുടെ പരമോന്നത അലങ്കാരം കാരണം, അവർ മഹത്വവും മനോഹരവുമായി കാണപ്പെടുന്നു.
അവരുടെ അവസ്ഥ സവിശേഷവും അതിശയകരവുമാണ്. ഈ അത്ഭുതകരമായ അവസ്ഥയിൽ, അവർ ശരീര സുഖങ്ങളുടെ ആകർഷണങ്ങൾക്ക് അതീതമാണ്, ആനന്ദത്തിൻ്റെ പൂക്കുന്ന അവസ്ഥയിൽ തുടരുന്നു. (427)