സത്യഗുരുവിൻ്റെ പാദധൂളികളാൽ എൻ്റെ നെറ്റിയിൽ അഭിഷേകം ചെയ്യപ്പെടുമ്പോൾ, സത്യഗുരുവിൻ്റെ ദയയും കാരുണ്യവും നിറഞ്ഞ മുഖം എപ്പോഴാണ് ഞാൻ എൻ്റെ സ്വന്തം കണ്ണുകൊണ്ട് കാണുന്നത്?
എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ മധുരമായ അമൃതം പോലെയുള്ളതും അമൃതം നൽകുന്നതുമായ വാക്കുകൾ ഞാൻ എപ്പോഴാണ് എൻ്റെ ചെവികൾ കൊണ്ട് കേൾക്കുക? അവൻ്റെ മുമ്പിൽ എൻ്റെ സ്വന്തം നാവുകൊണ്ട് എൻ്റെ കഷ്ടതയെക്കുറിച്ച് എപ്പോഴാണ് എനിക്ക് എളിമയോടെ യാചിക്കാൻ കഴിയുക?
എപ്പോഴാണ് എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് മുന്നിൽ ഒരു വടി പോലെ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിക്കാനും കൂപ്പുകൈകളോടെ അദ്ദേഹത്തെ വന്ദിക്കാനും എനിക്ക് കഴിയുക? എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പ്രദക്ഷിണത്തിൽ എനിക്ക് എപ്പോഴാണ് എൻ്റെ പാദങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയുക?
ജ്ഞാനം, ധ്യാനം, മോക്ഷം നൽകുന്നവൻ, ജീവൻ നിലനിർത്തൽ എന്നിവയാൽ പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന ഭഗവാൻ്റെ പ്രത്യക്ഷനായ യഥാർത്ഥ ഗുരു, എൻ്റെ സ്നേഹനിർഭരമായ ആരാധനയിലൂടെ എനിക്ക് എപ്പോഴാണ് അവനെ വ്യക്തമായി സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ കഴിയുക? (ഭായ് ഗുരുദാസ് II ഹായ്യിൽ നിന്ന് വേർപിരിയുന്നതിൻ്റെ വേദന പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു