ഗുരുവിൻ്റെ ധാരണകളുടെ പാതയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന ഒരു സിഖ് മരണഭയത്തിൽ നിന്ന് മോചിതനായി. വിശുദ്ധ സംഗത്തിൻ്റെ (സഭയുടെ) കൂട്ടുകെട്ട് കാമം, ക്രോധം, അത്യാഗ്രഹം, ആസക്തി, അഹങ്കാരം തുടങ്ങിയ ദുശ്ശീലങ്ങൾ പോലും ചൊരിയപ്പെടുന്നു.
സദ്ഗുരുവിൻ്റെ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നതിലൂടെ, ഒരുവൻ ഭൂതകാല കർമ്മങ്ങളുടെ എല്ലാ ഫലങ്ങളെയും നശിപ്പിക്കുന്നു. സദ്ഗുരുവിൻ്റെ ഈശ്വരരൂപം കാണുമ്പോൾ മരണഭയം ഇല്ലാതാകുന്നു.
സദ്ഗുരുവിൻ്റെ പ്രഭാഷണങ്ങൾ അനുസരിച്ചാൽ, എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളും ആശങ്കകളും ഇല്ലാതാകുന്നു. ഗുരുവിൻ്റെ പവിത്രമായ വചനങ്ങളിൽ മനസ്സിനെ ലയിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ, മാമ്മൻ പിടിമുറുക്കിയ അബോധ മനസ്സ് ജാഗരൂകരാകുന്നു.
സദ്ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയുടെ സൂക്ഷ്മമായ ഒരു ഘടകം പോലും എല്ലാ ലൗകിക നിധികളേക്കാളും കുറവല്ല. സദ്ഗുരു അനുഗ്രഹിച്ച വാക്കിലും നാമത്തിലും മനസ്സിനെ ലയിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ ഒരാൾ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മോക്ഷം പ്രാപിക്കുന്നു. (57)