Ang isang taong may kamalayan sa Guru ay tinatamasa ang mga benepisyo ng lahat ng siyam na kayamanan sa piling ng mga banal na tao. Sa kabila ng pamumuhay sa gulong ng panahon, nananatili siyang protektado mula sa poot nito. Sinisira niya ang lason ng panahon na parang ahas.
Iniinom niya nang malalim ang elixir ng pangalan ng Panginoon na nakaupo sa alabok ng mga paa ng mga banal na tao. Siya ay nawalan ng kasta pagmamataas at nagagawang alisin ang lahat ng pagkakaiba ng mataas at mababa sa kanyang isip.
Sa piling ng mga banal na tao at tinatangkilik ang kayamanan ng elixir tulad ni Naam, nananatili siyang abala sa kanyang sarili at sinasadyang nakadikit sa isang estado ng equipoise.
Nalulugod sa elixir na parang Naam ng Panginoon sa piling ng mga banal na tao, natamo niya ang pinakamataas na estado. Ang landas ng mga taong may kamalayan sa Guru ay lampas sa paglalarawan. Ito ay hindi nasisira at selestiyal. (127)