هڪ گروءَ جو شعور رکندڙ ماڻهو مقدس انسانن جي صحبت ۾ سڀني نون خزانن مان فائدو حاصل ڪري ٿو. هو وقت جي چڪر ۾ رهڻ جي باوجود ان جي غضب کان محفوظ رهي ٿو. هو وقت جي زهر کي نانگ وانگر ناس ڪري ٿو.
هو پاڪ انسانن جي پيرن جي مٽيءَ ۾ ويهي رب جي نالي جي خوشبوءِ پيئي ٿو. هو ذات پات جي غرور کان بيزار ٿي وڃي ٿو ۽ پنهنجي ذهن مان اوچتي ۽ پستيءَ جا سڀ فرق ختم ڪري سگهي ٿو.
پاڪ انسانن جي صحبت ۾ ۽ نام جهڙي امرت جي خزاني مان لطف اندوز ٿي، هو پنهنجي نفس ۾ مشغول رهي ٿو ۽ هوشياريءَ سان سڪون جي حالت ۾ جڙيل رهي ٿو.
پاڪ انسانن جي صحبت ۾ رب جي نالي وانگر امرت کي مزو ڏئي، هو اعليٰ حيثيت حاصل ڪري ٿو. گرو-شعور ماڻهن جو رستو بيان کان ٻاهر آهي. اهو غير فاني ۽ آسماني آهي. (127)