ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 437


ਖਾਂਡ ਖਾਂਡ ਕਹੈ ਜਿਹਬਾ ਨ ਸ੍ਵਾਦੁ ਮੀਠੋ ਆਵੈ ਅਗਨਿ ਅਗਨਿ ਕਹੈ ਸੀਤ ਨ ਬਿਨਾਸ ਹੈ ।
khaandd khaandd kahai jihabaa na svaad meettho aavai agan agan kahai seet na binaas hai |

ڪوبه عمل ناهي پر بار بار چوڻ بيڪار آهي. بار بار کنڊ چوڻ سان زبان مٺو ذائقو محسوس ڪرڻ جي قابل ناهي ۽ نه ئي ٿڌ سان ٿڌڻ کي باهه چوڻ سان روڪي ٿي سگهي ٿي! باهه!

ਬੈਦ ਬੈਦ ਕਹੈ ਰੋਗ ਮਿਟਤ ਨ ਕਾਹੂ ਕੋ ਦਰਬ ਦਰਬ ਕਹੈ ਕੋਊ ਦਰਬਹਿ ਨ ਬਿਲਾਸ ਹੈ ।
baid baid kahai rog mittat na kaahoo ko darab darab kahai koaoo darabeh na bilaas hai |

ڊاڪٽر جي بار بار چوڻ سان ڪو به مرض ختم نٿو ٿئي! ڊاڪٽر! ۽ نه ئي ڪو ماڻهو ان آسائش جو مزو وٺي سگهي ٿو جيڪو پئسو صرف پئسو چوڻ سان خريد ڪري ٿو! پئسا!

ਚੰਦਨ ਚੰਦਨ ਕਹਤ ਪ੍ਰਗਟੈ ਨ ਸੁਬਾਸੁ ਬਾਸੁ ਚੰਦ੍ਰ ਚੰਦ੍ਰ ਕਹੈ ਉਜੀਆਰੋ ਨ ਪ੍ਰਗਾਸ ਹੈ ।
chandan chandan kahat pragattai na subaas baas chandr chandr kahai ujeeaaro na pragaas hai |

جيئن چوندي صندل! چندن، چندن جي خوشبوءِ پکڙجي نه ٿي، نه چنڊ جي روشنيءَ کي بار بار چوڻ سان محسوس ٿي سگهي ٿو! چنڊ جيستائين چنڊ اڀري.

ਤੈਸੇ ਗਿਆਨ ਗੋਸਟਿ ਕਹਤ ਨ ਰਹਤ ਪਾਵੈ ਕਰਨੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਭਾਨ ਉਦਤਿ ਅਕਾਸ ਹੈ ।੪੩੭।
taise giaan gosatt kahat na rahat paavai karanee pradhaan bhaan udat akaas hai |437|

اهڙيءَ طرح صرف پاڪ واعظ ۽ وعظ ٻڌڻ سان ڪو به خدا جي زندگي ۽ ضابطه اخلاق کي حاصل نٿو ڪري سگهي. سڀ کان وڌيڪ بنيادي ضرورت اصل زندگي ۾ سبقن تي عمل ڪرڻ جي آهي. تنهنڪري گرو جي برڪت واري نام سمرن جي مشق سان، روشني