ڪوبه عمل ناهي پر بار بار چوڻ بيڪار آهي. بار بار کنڊ چوڻ سان زبان مٺو ذائقو محسوس ڪرڻ جي قابل ناهي ۽ نه ئي ٿڌ سان ٿڌڻ کي باهه چوڻ سان روڪي ٿي سگهي ٿي! باهه!
ڊاڪٽر جي بار بار چوڻ سان ڪو به مرض ختم نٿو ٿئي! ڊاڪٽر! ۽ نه ئي ڪو ماڻهو ان آسائش جو مزو وٺي سگهي ٿو جيڪو پئسو صرف پئسو چوڻ سان خريد ڪري ٿو! پئسا!
جيئن چوندي صندل! چندن، چندن جي خوشبوءِ پکڙجي نه ٿي، نه چنڊ جي روشنيءَ کي بار بار چوڻ سان محسوس ٿي سگهي ٿو! چنڊ جيستائين چنڊ اڀري.
اهڙيءَ طرح صرف پاڪ واعظ ۽ وعظ ٻڌڻ سان ڪو به خدا جي زندگي ۽ ضابطه اخلاق کي حاصل نٿو ڪري سگهي. سڀ کان وڌيڪ بنيادي ضرورت اصل زندگي ۾ سبقن تي عمل ڪرڻ جي آهي. تنهنڪري گرو جي برڪت واري نام سمرن جي مشق سان، روشني