اها ٻولي جيڪا ڪيترن ئي قسمن جي مٺي ۽ لذيذ طعامن، پيئندڙن ۽ سڀني ذائقن جي لذيذ هوندي آهي، ان کي گسٽيشن چئبو آهي. اکيون سٺيون ۽ خرابيون، خوبصورت ۽ بدصورت ڏسنديون آهن ۽ ان ڪري ان کي بصارت جي طاقت چيو ويندو آهي.
هر قسم جا آواز، سرون وغيره ٻڌڻ جي صلاحيت رکندڙ ڪن کي ٻڌڻ جي طاقت چئبو آهي. انهن سڀني صلاحيتن جي استعمال سان، انسان مختلف شين جي ڄاڻ حاصل ڪري ٿو، پنهنجي ذهن کي بامعني خيالن ۾ مرکوز ڪري ٿو ۽ دنيا جي عزت حاصل ڪري ٿو.
چمڙي رابطي جي ذريعي شين جي آگاهي آڻيندي. موسيقيءَ ۽ گيتن جو لطف، عقل، قوت، تقرير ۽ تصوف تي انحصار رب جي نعمت آهي.
پر علم جون اهي سڀ حواس تڏهن ڪارآمد آهن، جڏهن ڪو ماڻهو گروءَ جي ڏاهپ حاصل ڪري، پنهنجي ذهن کي لافاني رب جي نالي ۾ سمائي ۽ منهنجي رب جي نالي جا مٺا پن ڳائي. هن جي نالي جو اهڙو راڳ ۽ راڳ ئي خوشين ۽ خوشين جو مالڪ آهي.