جيئن پوکيل ٻج وڻ ۾ وڌندو آهي ۽ وقت سان گڏ وڌندو آهي، تيئن ئي هڪ سچو گرو سڀ ڄاڻندڙ، تمام طاقتور، قادر مطلق خدا جي هڪ ديوي روپ مان نڪرندو آهي.
جيئن هڪ وڻ بيشمار ميوو ڏئي ٿو، تيئن سچي گروءَ جي ڪيترن ئي شاگردن (گرسخن) جو گڏجڻ آهي.
سچو گرو جي مقدس روپ تي ڌيان ڏيڻ، جيڪو رب جي بيشمار مظهر آهي، لفظ جي شڪل ۾ سندس ادراڪ، ان جو غور ۽ خدا جي ماورائي شڪل کي سمجھڻ، حقيقت ۾ بيشمار رب جو فڪر آهي.
مقرر ڪيل جاءِ تي مقدس جماعت ۾ گڏ ٿيڻ ۽ پوري توجه ۽ محبت واري عبادت سان رب جي نالي تي غور ڪرڻ سان، انسان دنيا جي سمنڊ مان نڪري سگهي ٿو. (55)