ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي
صفحو - 324
ਦਮਕ ਦੈ ਦੋਖ ਦੁਖੁ ਅਪਜਸ ਲੈ ਅਸਾਧ ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਮੁਖ ਸਿਆਮਤਾ ਲਗਾਵਹੀ ।
damak dai dokh dukh apajas lai asaadh lok paralok mukh siaamataa lagaavahee |هڪ خود غرض ۽ بي بنياد ماڻهو پنهنجي دولت خرچ ڪرڻ کان پوءِ برائيون، تڪليفون ۽ بدنامي حاصل ڪري ٿو. هن دنيا ۽ آخرت ۾ پاڻ تي بدنما داغ لڳن ٿا.
ਚੋਰ ਜਾਰ ਅਉ ਜੂਆਰ ਮਦਪਾਨੀ ਦੁਕ੍ਰਿਤ ਸੈਂ ਕਲਹ ਕਲੇਸ ਭੇਸ ਦੁਬਿਧਾ ਕਉ ਧਾਵਹੀ ।
chor jaar aau jooaar madapaanee dukrit sain kalah kales bhes dubidhaa kau dhaavahee |چور، فاسق، جواري ۽ نشئي هر وقت پنهنجي بنياد ۽ بدناميءَ جي ڪري ڪنهن نه ڪنهن تڪرار يا تڪرار ۾ ملوث هوندو آهي.
ਮਤਿ ਪਤਿ ਮਾਨ ਹਾਨਿ ਕਾਨਿ ਮੈ ਕਨੋਡੀ ਸਭਾ ਨਾਕ ਕਾਨ ਖੰਡ ਡੰਡ ਹੋਤ ਨ ਲਜਾਵਹੀ ।
mat pat maan haan kaan mai kanoddee sabhaa naak kaan khandd ddandd hot na lajaavahee |اهڙو بڇڙو ماڻهو پنهنجي عقل، عزت، وقار ۽ شان وڃائي ٿو. ۽ نڪ يا ڪن ڪٽڻ جي سزا ڀوڳڻ کان پوءِ، هن کي سماج ۾ ڪو به شرم محسوس نٿو ٿئي. هو وڌيڪ بي شرم ٿي پنهنجي بدڪاريءَ ۾ ملوث رهيو
ਸਰਬ ਨਿਧਾਨ ਦਾਨਦਾਇਕ ਸੰਗਤਿ ਸਾਧ ਗੁਰਸਿਖ ਸਾਧੂ ਜਨ ਕਿਉ ਨ ਚਲਿ ਆਵਹੀ ।੩੨੪।
sarab nidhaan daanadaaeik sangat saadh gurasikh saadhoo jan kiau na chal aavahee |324|جڏهن اھڙا بدڪار ۽ بدنام ماڻھو بڇڙا ڪم ڪرڻ کان پاسو نٿا ڪن ته پوءِ گروءَ جو سِک اُن سچي ۽ درويش صفت انسانن جي گڏجاڻيءَ ۾ ڇو نه اچي، جيڪو سڀني خزانن سان نوازڻ جي لائق آھي؟ (جيڪڏهن اهي شرم محسوس نٿا ڪن