ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 472


ਆਂਬਨ ਕੀ ਸਧਰ ਕਤ ਮਿਟਤ ਆਂਬਲੀ ਖਾਏ ਪਿਤਾ ਕੋ ਪਿਆਰ ਨ ਪਰੋਸੀ ਪਹਿ ਪਾਈਐ ।
aanban kee sadhar kat mittat aanbalee khaae pitaa ko piaar na parosee peh paaeeai |

ڪچو آم کائڻ سان پڪي انبن جي خواهش ڪيئن پوري ٿيندي؟ ڪنهن کي به پنهنجي پاڙيسري کان پيءُ جهڙو پيار نٿو ملي.

ਸਾਗਰ ਕੀ ਨਿਧਿ ਕਤ ਪਾਈਅਤ ਪੋਖਰ ਸੈ ਦਿਨਕਰਿ ਸਰਿ ਦੀਪ ਜੋਤਿ ਨ ਪੁਜਾਈਐ ।
saagar kee nidh kat paaeeat pokhar sai dinakar sar deep jot na pujaaeeai |

ننڍڙن تلاءَ مان سمنڊ جي دولت ڪيئن ڳولي سگهجي ٿي؟ ۽ نه ئي روشنيءَ جي روشني سج جي روشنيءَ تائين پهچي سگهي ٿي.

ਇੰਦ੍ਰ ਬਰਖਾ ਸਮਾਨ ਪੁਜਸ ਨ ਕੂਪ ਜਲ ਚੰਦਨ ਸੁਬਾਸ ਨ ਪਲਾਸ ਮਹਿਕਾਈਐ ।
eindr barakhaa samaan pujas na koop jal chandan subaas na palaas mahikaaeeai |

ڪڪرن مان مينهن جي صورت ۾ هيٺ آيل پاڻيءَ تائين کوهه جو پاڻي نه ٿو پهچي سگهي ۽ نه ئي بُوٽا فرنڊوسا جو وڻ چندن وانگر خوشبوءِ پکيڙي سگهي ٿو.

ਸ੍ਰੀ ਗੁਰ ਦਇਆਲ ਕੀ ਦਇਆ ਨ ਆਨ ਦੇਵ ਮੈ ਜਉ ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਉਦੈ ਅਸਤ ਲਉ ਧਾਈਐ ।੪੭੨।
sree gur deaal kee deaa na aan dev mai jau khandd brahamandd udai asat lau dhaaeeai |472|

اهڙي طرح ڪنهن به ديوتا يا ديوي وٽ ايتري مهرباني نه ٿي سگهي جيڪا سچي گرو پنهنجي سکن تي رکي. ان جي ڳولا ۾ اوڀر کان اولھ تائين علائقن ۽ علائقن ۾ گھمي سگھي ٿو. (472)