نابين کي لفظن جو سهارو، ٻڌڻ جي صلاحيت، هٿ ۽ پير هوندا آهن. ٻوڙي کي پنهنجي هٿن پيرن، اکين جي ڏسڻ ۽ ڳالهائڻ جي لفظن تي گهڻو ڀروسو هوندو آهي.
گونگي کي ٻڌڻ لاءِ ڪنن جو سهارو هوندو آهي، پيرن کي، هٿن کي اکين جي ڏسڻ لاءِ. هٿ کان خالي ماڻهو اکين جي ڳالهائڻ، ٻڌڻ ۽ پيرن تي گهڻو ڀاڙيندو آهي.
جيڪو لنگڙو هجي يا پيرن کان سواءِ هجي، اهو پنهنجي اکين جي ڏسڻ، ڳالهائڻ، ٻڌڻ جي صلاحيت ۽ هٿن جي استعمال تي ڀاڙي ٿو. هڪ عضوو يا فيڪلٽي جي صلاحيت جي باوجود، ٻين تي انحصار لڪيل رهي ٿو.
پر مان انڌو، گونگا، ٻوڙو، هٿن ۽ پيرن کان معذور آهيان، تڪليفن جو هڪ ميڙ. 0 اي منهنجا سچا رب! تون سڀ کان وڌيڪ عقلمند آهين ۽ منهنجي سڀني پيدائشي دردن کان مڪمل طور تي واقف آهين. 0 اي منهنجا رب، رحم ڪر ۽ منهنجا سڀ درد دور ڪر. (314)